Δραματοθεραπεία: Το θέατρο σε ρόλο φαρμάκου

Γράφει η Λυδία Βουδούρη

Η δραματοθεραπεία έρχεται για να μας αποδείξει ότι το θέατρο δε λαμβάνει μόνο το ρόλο της ψυχαγωγίας, της χαλάρωσης και του θεάματος. Το θέατρο επεκτείνεται σε πολλές μορφές και ιδιότητες που στόχο έχουν από την αρχή της δημιουργίας του να ωφελήσουν τον άνθρωπο και να δώσει ένα πιο ανάλαφρο κλίμα στο κομμάτι της κοινωνίας. Ως μορφή θεραπείας όμως χρησιμοποιείται στα σχολεία, σε κοινοτικούς οργανισμούς, σε κέντρα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης κ.α

Η εκτέλεση της δραματοθεραπείας έχει στόχο να εκθέσει με συγκεκριμένο τρόπο τους συμμετέχοντες  πότε μοιράζοντας τους ρόλους, πότε ζωγραφίζοντας και άλλοτε με το χορό και το κουκλοθέατρο, στο ερέθισμα που τους αγχώνει. Μακροπρόθεσμα αυτή η εκτέλεση και ιδέα δρα στον ασθενή ως είδος καταπολέμησης προβλημάτων του και διερεύνηση του χαρακτήρα του.

Έχει βοηθήσει ασθενείς ανά όλο τον κόσμο να ξεπεράσουν θέματα καταχρήσεων, διατροφικές διαταραχές, μνήμες και τραύματα θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης. Μπορεί να γίνει είτε ομαδικά είτε ατομικά, αλλά πάντα υπό την καθοδήγηση του ειδικού δραματοθεραπευτή.

Η βασική θεωρία της δραματοθεραπείας είναι ότι το δράμα και το θέατρο είναι κάτι περισσότερο από απομιμήσεις της ζωής και αποτελούν ουσιαστικά τρόπους για τους ανθρώπους να συμμετέχουν ενεργητικά στο εξωτερικό γίγνεσθαι.

Βεβαίως να τονιστεί ότι αντίθετα με το πραγματικό θεατρικό δράμα ο συμμετέχων της θεραπείας απαγορεύεται να ταυτιστεί με τον ρόλο που καλείται να υποδυθεί, με τον τρόπο αυτό οδηγείται στη διαδικασία να προβληματιστεί και να προσδιορίσει καλύτερα τον προσωπικό του ρόλο.Η φαντασία και η πραγματικότητα είναι αλληλένδετα θέματα στο χώρο της δραματοθεραπείας. Καλείται κανείς να εξερευνήσει πτυχές τις προσωπικότητας του, να ξεπεράσει κρυφά τραύματα φέρνοντας τα στην επιφάνεια με τρόπο που δε περίμενε ποτέ. Κύριοι εκφραστές αυτής της εναλλακτικής μορφής θεραπείας είναι ο  Peter Slade, Billy Lindkvist και Sue Jennings από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η δραματοθεραπεία υπάρχει και στην Ελλάδα μέσω σεμιναρίων και ειδικών συνεδριών ανά πόλη ενώ κάποιος ενδιαφερόμενος μπορεί να στραφεί στο αντίστοιχο σωματείο «Δραματοθεραπευτών και Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας».

ΟΤΑΝ Η ΣΑΤΙΡΑ, Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ¨ΒΡΑΖΟΥΝ¨ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΖΑΝΙ

ΠΗΓΗ: periodista.gr

Γράφει ο Βαγγέλης Κοκκινάκης

Υπάρχουν στην πραγματικότητα όρια στην σάτιρα; Τι γίνεται όταν η τέχνη εξυπηρετεί το λαϊκισμό και γίνεται φθηνό πολιτικό όπλο;Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα προσέφερε απλόχερα το έδαφος για την καλλιέργεια της διαπλοκής, της μίζας,των πολιτικών παιχνιδιών στις πλάτες του ελληνικού λαού και γενικότερα την εγκαθίδρυση μιας πολιτικής ανισορροπίας που δεν έχει τέλος.Η στρατευμένη τέχνη και οι εκπρόσωποί της στάθηκαν πολλές φορές αρωγοί αυτής της πολιτικής κατάστασης χωρίς να γίνονται αντιληπτοί.

  Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στην ελληνική πραγματικότητα και συγκεκριμένα σε μιά πολυσυζητημένη και αμφιλεγόμενη κατά πολλούς καλλιτεχνική προσωπικότητα που ακούει στο όνομα Λάκης Λαζόπουλος. Γεννήθηκε στην Λάρισα στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ‘50 και αποφοίτησε από τη Νομική σχολή της Κομοτηνής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.Έκανε θεαματική είσοδο στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση το 1991 με την κωμική,κοινωνικού σχολιασμού εκπομπή του «ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΟΙ ΜΗΤΣΟΙ» η οποία γνώρισε μεγάλη απήχηση και μέχρι σήμερα βρίσκεται στο προσκήνιο της τηλεοπτικής σκηνής με την εκπομπή «ΆΛ ΤΣΑΝΤΙΡΙ ΝΙΟΥΖ».Παράλληλα ως ταλαντούχος ηθοποιός και θεατρικός παραγωγός ανέβασε και μιά πληθώρα θεατρικών παραστάσεων οι οποίες εγκαθίδρυσαν σταδιακά το όνομά του στην ελληνική showbiz.

   Ωστόσο όλη αυτή η επιτυχία συνοδευόταν αρκετά συχνά από κατηγορίες εις βάρος του για λαϊκισμό,για δημαγωγία και για προπαγάνδα στις εκάστοτε κυβερνήσεις με γνώμονα τα προσωπικά του συμφέροντα και τις πολιτικές του πεποιθήσεις.Τέτοιες κατηγορίες φυσικά και δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθούν με λαϊκές ρήσεις του τύπου´´Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά´´ παρά μόνο με στοχευμένη και διεξοδική παρατήρηση των εκπομπών και των λεγομένων της τηλεοπτικής αυτής περσόνας.

  Μια και μόνο γρήγορη ματιά στο έργο του σύγχρονου αυτού Αριστοφάνη, όπως κατ᾽ευφημισμόν αναφέρεται, φτάνει ίσως για να καταλάβει κανείς ότι απαγορευμένες λέξεις στο λεξιλόγιό του αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν η Ευρώπη,η ΟΝΕ,το ΠΑΣΟΚ,ο Σημίτης,ο Σαμαράς,η Κωνσταντοπούλου,ο Λαφαζάνης,ο Άδωνις Γεωργιάδης και άλλοι ´´κακοί´´δεξιοί,κεντρώοι και αποσχισμένοι αφήνοντας ευθαρσώς στο απυρόβλητο τον αγαπημένο του Αλέξη Τσίπρα και τις πολιτικές πράξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και ενώ οι προεκλογικές έκτακτες εκπομπές που κατακεραύνωναν τους αντιπάλους της αριστεράς έδιναν και έπαιρναν, ξαφνικά η τωρινή κυβέρνηση στερείται κριτικής και σάτιρας.Για το 3ο μνημόνιο,τις συντάξεις πείνας,το άδειασμα των ταμείων,τις προεκλογικές υποσχέσεις,την αύξηση της ανεργίας και τα capital controls φυσικά και δεν έγινε λόγος.Όπως επίσης λόγος δεν έχει γίνει και για ορισμένους καναλάρχες που ρυθμίζουν εδώ και χρόνια την πολιτική ζωή της χώρας γιατί πρέπει να προστατεύσουμε και το σπίτι μας.Από όλα τα παραπάνω κάποιος θα έλεγε ότι τελικά υπάρχει και καπνός και φωτιά αλλά η τελική κρίση συνεχίζει και βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων που εκπαιδεύονται σταδιακά στο να ξεχωρίζουν τις αγαθές από τις υστερόβουλες προθέσεις που σκεπάζονται συχνά κάτω από το πέπλο της σάτιρας και της τέχνης.

  Η εκμετάλλευση της λήθης είναι αυτή που δίνει τελικά αξία στην προπαγάνδα καθώς είναι τόσο εύκολο να ξεσκεπαστεί από την ιστορία και από τα γραμμένα της.

 

 

 

SAVE ME WITH THE.. LAST DANCE!

Γράφει η Αγγελική Χατζηρήγα

Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που αποζητήσαμε την ανάγκη να

ακούσουμε λίγη μουσική και να αφήσουμε το ρυθμό να παρασύρει τις

σκέψεις και το σώμα μας. Έχουμε αναρωτηθεί όμως τελικά αν μπορεί ο

χορός να λειτουργήσει και ως μορφή ψυχοθεραπείας;

Η απάντηση είναι ομόφωνη: «ναι» και μάλιστα έχει και όνομα. Η

χοροθεραπεία υπάρχει και ασκείται σε μέρη όπως: κέντρα

αποκατάστασης ψυχικής υγείας, γηροκομεία, ιατρικά περιβάλλοντα κ.α

Κύριο μέλημα της είναι ο ασθενής να νιώσει την αίσθηση της

πληρότητας μέσα από την κίνηση και το συναίσθημα συνδυάζοντας την έκφραση.

Η διαδικασία επιτυγχάνεται

μέσα από ασκήσεις και ειδικές κινήσεις απελευθέρωσης όπου σκοπό

έχουν να δώσουν την ευκαιρία στον μαθητευόμενο να γνωρίσει

καλύτερα το σώμα του αλλά και τον εαυτό του. Αν κάνει αναδρομή

κανείς στο παρελθόν, εύκολα διαπιστώνει πως ο χορός αποτελούσε

σχεδόν πάντα μορφή έκφρασης και ισορροπίας. Συντρόφευε λαούς

σε τελετές ανά αιώνες ενώ μέχρι και οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως ο

χορός συνδεόταν άμεσα με την αρμονία, την απλούστερη ανάγκη του

ατόμου για έκφραση. Τα οφέλη που προσφέρει η χοροθεραπεία

ξεπερνούν εκείνα του απλού είδος χορού, καθώς συμβάλλουν

ευεργετικά τόσο στον ψυχισμό του ατόμου όσο και απέναντι σε

διάφορες ασθένειες. Αναφορικά οι ασθένειες και οι διαταραχές που

μπορεί να βοηθήσει σαν μορφή θεραπείας είναι εκείνες του αυτισμού,

της τύφλωσης, της νόσος του πάρκισον, της κατάθλιψης ενώ μπορεί να

βοηθήσει ακόμη και ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό

επεισόδιο καθώς και διάφορες ψυχοσωματικές διαταραχές. Το

ποσοστό επιτυχίας κυμαίνεται σε αρκετά μεγάλη κλίμακα και οι ειδικοί

το συνιστούν ανεπιφύλακτα καθώς η αποτελεσματικότητα του ίδιου

λειτουργεί πολλές φορές και ως μοναδική θεραπεία απέναντι σε μία

σχετικά ελαφριά περίπτωση ασθενούς. Αναπτύσσεται μία ιδιαίτερη

σχέση, αλληλένδετη θα λέγαμε, μεταξύ ασθενούς και θεραπευτή που

πραγματοποιείται πρώτα μέσω της συζήτησης και ολοκληρώνεται με την

διαδικασία της κίνηση. Βασικές αρχές της εναλλακτικής αυτής

θεραπείας είναι η αποφόρτιση του σώματος από εσωτερικές

συγκρούσεις και εντάσεις. Το να συσσωρεύει κανείς μέσα του αρνητικά 

συναισθήματα όπως και το να νιώθει έντονα το αίσθημα της

καταπίεσης είναι ακριβώς εκείνο που καλείται η χοροθεραπεία να

καταπολεμήσει. Τέλος να σημειώσουμε πως το μυαλό μας και το σώμα

μας είναι δύο αλληλένδετα στοιχεία, οπότε πρέπει να είμαστε σε θέση

να γνωρίσουμε και να ισορροπήσουμε την εσωτερική μας πάλη. Το να

έρθει κανείς σε πλήρη αρμονία τόσο με το σώμα όσο και με το μυαλό

του είναι ο απόλυτος και βασικότερος στόχος που οφείλουμε

καθημερινά να κατακτήσουμε. Γιατί ως γνωστόν.. «Νους υγιής εν

σώματι υγιεί».

 

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα προγράμματα χοροθεραπείας στην Ελλάδα μπορείτε να πλοηγηθείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:

h<p://www.gadt.gr/wherechoreotherapy.html

Πηγή: sciencearchives

ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ-ΧΑΡΗΣ ΧΑΤΖΗΡΗΓΑΣ

Γράφει ο Αποστόλης Κορτιάνος

    Ο Χάρης σε ηλικία μόλις 19 ετών αποφάσισε να αφήσει για λίγο τα γάντια του ως τερματοφύλακας και να φορέσει εκείνα της ζαχαροπλαστικής. Όντας τελειόφοιτος της σχολής ΟΤΕΚ School of Tourism στη Ρόδο και έχοντας προϋπηρεσία σε γνωστά ζαχαροπλαστεία του νησιού αλλά και ξενοδοχεία μας μιλάει για τις φιλοδοξίες του, τις εμπειρίες του και μας μυεί στα μυστικά της τέχνης του.

• Ποια ήταν εκείνα τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στην έμπνευση της ενασχόλησης με την ζαχαροπλαστική;

 

Η πρώτη μου επαφή με την ζαχαροπλαστική, έγινε στις πρώτες τάξεις του λυκείου, όπου και βρέθηκα να βγάζω το χαρτζιλίκι μου σε ένα ζαχαροπλαστείο. Εκεί ανακάλυψα πως η ζαχαροπλαστική είναι τέχνη και δημιουργία. Πάντα στόχος μου ήταν να ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό που θα μου έδινε την ευκαιρία να δοκιμάζω καθημερινά τις ικανότητες και τις αισθήσεις μου, σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον με συνεχόμενες προκλήσεις και πολλαπλές εμπειρίες.

 

• Υπήρξε ίσως κάποιος από το στενό οικογενειακό περιβάλλον που να αποτέλεσε έμπνευση προς αυτόν τον χώρο ή αντίθετα να αποτέλεσες εσύ ο ίδιος πρότυπο προς μίμηση σε κάποιον;

Αν και κανείς από την οικογένεια δεν ασχολείται επαγγελματικά με την ζαχαροπλαστική ή την μαγειρική τέχνη, μπορώ να θυμηθώ πάντα ένα σπίτι γεμάτο ευχάριστες και λαχταριστές μυρωδιές, κάτι το οποίο μου έδωσε έναν ακόμη λόγο να εξερευνήσω τον χώρο της κουζίνας και να ανακαλύψω σιγά σιγά τα μυστικά της. Βλέπω το μικρο μου ξαδερφάκι να με έχει από κοντά και να παρακολουθεί με ενδιαφέρον κάθε φορά που ετοιμάζω κάποιο γλυκό. Βέβαια όντας σε μικρή ηλικία δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως θα ακολουθήσει το επάγγελμα , ελπίζω όμως διαγράφοντας μια καλή μελλοντική πορεία στο χώρο, να αποτελέσω πρότυπο για εκείνον και να «ξεπηδήσει» άλλος ένας μικρός ζαχαροπλάστης από την οικογένεια.

• Στην εποχή που διανύουμε.. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να ασκεί κάποιος επαγγελματικά την τέχνη της ζαχαροπλαστικής;

Κάνοντας τώρα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα στον χώρο, μπορώ να πω με σιγουριά πως όποιος σκέφτεται να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ζαχαροπλαστική πρέπει να είναι προετοιμασμένος να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες του επαγγέλματος στη μεγάλη πίεση που υπάρχει , οι αυξημένες ευθύνες και αρμοδιότητες αλλά και έλλειψη προσωπικού χρόνου, λόγω αυξημένου ωραρίου εργασίας. Παρόλα αυτά ο επαγγελματισμός κατά τη προσωπική μου άποψη έχει άμεση σχέση με τον χαρακτήρα και την πειθαρχία του ανθρώπου. Σε κάθε επάγγελμα πρέπει να υπάρχει η αίσθηση της ευθύνης , η αφοσίωση , η όρεξη και το μεράκι για αυτό που κάνεις και φυσικά πρέπει πάντα να δίνεις το 100% των δυνατοτήτων σου κάθε στιγμή. Αυτό για εμένα είναι ο επαγγελματισμός.

• Ποια θεωρείτε πως είναι τα μυστικά της τέχνης σας;

Όταν καταφέρω να σταθεροποιηθώ επαγγελματικά στο χώρο, δε θα είχα πρόβλημα να μοιραστώ όσο και να βοηθήσω κάποιον νέο στο χώρο, καθώς και εγώ στάθηκα τυχερός πάνω σε αυτό το κομμάτι και γνώρισα σπουδαίους επαγγελματίες και καθηγητές οι οποίοι με βοήθησαν αρκετά με τις συμβουλές τους, ευελπιστώντας βέβαια και σε ανάλογη πορεία.

• Σας αρέσει να πειραματίζεστε τόσο στην μαγειρική όσο και στην ζαχαροπλαστική;

Μου αρέσει πολύ η μαγειρική. Μαγειρεύω σχεδόν καθημερινά στο σπίτι και το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση , θεωρώ όμως πως η ζαχαροπλαστική είναι πιο «ντελικάτη» τέχνη και απαιτεί περισσότερη δεξιοτεχνία.

• Το δικό σας αγαπημένο γλυκό;

Δεν υπάρχει κάποιο γλυκό το οποίο να θεωρώ αγαπημένο μου. Αυτό που με συναρπάζει όμως είναι η ποικιλομορφία που μπορεί να έχει ένα γλυκό. Μου αρέσει πολύ να δοκιμάζω συνεχώς νέες γεύσεις και συνδυασμούς. Υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί και εντάσεις γεύσεων οι οποίοι μπορούν να σε ταξιδέψουν και να εκπλήξουν ευχάριστα τον ουρανίσκο σου.

• Τελικά, παίζει σημαντικό ρόλο το συναίσθημα στην υλοποίηση της όποιας αλχημείας ή ίδια η τεχνική;

    Το συναίσθημα παίζει ρόλο σε κάθε τομέα της ζωής μας. Τα γνήσια , θετικά και αγνά συναισθήματα φέρνουν πάντα επιτυχίες ακόμα και σε μια συνταγή ζαχαροπλαστικής. Σαφώς και η σωστή τεχνική απαιτείται και είναι απαραίτητη , αν έχεις όμως το κατάλληλο πάθος και το συναίσθημα τότε σίγουρα το αποτέλεσμα θα είναι συναρπαστικό

• Σε στιγμές ψυχικής ανισορροπίας και έντονου στρες, λειτουργεί για εσάς ως μορφής αποφόρτισης και ψυχοθεραπείας η δημιουργία ενός γλυκού;

Σαφέστατα η ζαχαροπλαστική και η δημιουργία ενός γλυκού αποτελεί μια μορφή αποφόρτισης και ψυχοθεραπείας για εμένα. Σε περιόδους έντονου στρες δεν υπάρχει καλύτερο φάρμακο από τη δημιουργία. Προσωπικά όταν περνάω την πόρτα του ζαχαροπλαστείου αφήνω οτιδήποτε υπάρχει στο μυαλό μου έξω από τον χώρο εργασίας μου. Το εργαστήριο του ζαχαροπλαστείου είναι για εμένα ένας χώρος όπου μπορώ να συγκεντρωθώ αποκλειστικά σε αυτό που αγαπώ και αυτό με βοηθάει να βρίσκω και πάλι τον εαυτό μου.

• Ποιο είναι το πιο γρήγορο γλυκό που μπορούμε να φτιάξουμε σε περίπτωση αιφνίδιας επίσκεψης στο σπίτι;

Πιστεύω πως πάντα πρέπει να υπάρχει ένα γλυκό στο ψυγείο μας καθώς πλέον αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Αν όμως τύχει και βρεθούμε προ εκπλήξεως μπορούμε να «σώσουμε» την κατάσταση φτιάχνοντας σε ελάχιστο χρόνο γλυκά όπως: μους, σοκολατένιο fudge και φυσικά το αγαπημένο μας σουφλέ σοκολάτας.

Μους σοκολάτας γάλακτος & υγείας

Υλικά : 250ml γάλα

10γρ. ζελατίνες

400γρ. σοκολάτα γάλακτος ψιλοκομμένη

250γρ. σοκολάτα υγείας ψιλοκομμένη

750γρ. σαντιγί μισό χτυπημένη

Εκτέλεση : Ζεσταίνουμε το γάλα καλά. Ρίχνουμε τις μαλακωμένες ζελατίνες στο γάλα και ανακατεύουμε να διαλυθούν. Ρίχνουμε το μείγμα στην Μπασίνα με τη σοκολάτα , ανακατεύουμε να ομογενοποιηθούν και όταν το μείγμα κρυώσει ρίχνουμε την μισόχτυπημένη σαντιγί ανακατεύοντας απαλά με μια μαρίζ.

                                              

• Η σοκολάτα τελικά καταλαμβάνει όντως τον τίτλο της «βασίλισσας» στο χώρο της ζαχαροπλαστικής;

 

Η σοκολάτα διακατέχει περίοπτη θέση στις προτιμήσεις της πλειοψηφίας. Είναι ένα από τα βασικά υλικά της ζαχαροπλαστικής με πολλές ιδιότητες , βελούδινη υφή και πλούσια γεύση. Είναι σίγουρα πρωταγωνίστρια στην ζαχαροπλαστική θα ήταν όμως άδικο, να παραβλέπουμε τις γεύσεις και τα αρώματα που η τέχνη μας σου δίνει την δυνατότητα να γευθείς και να γνωρίσεις. Οι γεύσεις και τα συναισθήματα που σου προσφέρει το κάθε υλικό μπορούν να σε ταξιδέψουν σε μέρη και να σε φέρουν κοντά σε κουλτούρες που δεν θα μπορούσες να φανταστείς διαφορετικά. Πραγματικά η ζαχαροπλαστική σε βοηθάει να ταξιδέψεις στον κόσμο , κάτι ακόμα που κάνει αυτή την τέχνη μοναδική.

 

 

Ο Χάρης μοιράστηκε μαζί μας μια από τις αγαπημένες αλλά και γρήγορες συνταγές του.

 

      Κορμός σοκολάτας

Υλικά :300 γρ. μπισκότα τύπου digestive

            200 γρ. σοκολάτα bitter

            30 γρ. βούτυρο

            200 γρ. άχνη ζάχαρη

            2 αβγά

           200 γρ. αμύγδαλα καβουρδισμένα

           50 γρ. σοκολάτα λευκή

          80 γρ. cranberries

         80 γρ. σκόνη καραμέλας (προαιρετικά)

Εκτέλεση :

Σε ένα κατσαρολάκι λιώνουμε το βούτυρο. Παράλληλα ψιλοκόβω τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και τη λευκή σοκολάτα και σπάω τα μπισκότα σε χοντρά κομμάτια. Ρίχνουμε τη σοκολάτα bitter στο βούτυρο (πάντα σε χαμηλή φωτιά) μέχρι να λιώσει. Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τα αβγά έτσι ώστε να παστεριωθούν. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε την άχνη. Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα ρίχνουμε τα μπισκότα , την σκόνη καραμέλας , τα ψιλοκομμένα αμύγδαλα και τα cranberries. Στο τέλος προσθέτουμε την ψιλοκομμένη λευκή σοκολάτα και ανακατεύουμε. Απλώνουμε το μείγμα σε λαδόκολλα και ρολάρουμε σχηματίζοντας το σχήμα ενός σαλαμιού. Παγώνουμε στην κατάψυξη για τουλάχιστον μισή ώρα , πασπαλίζουμε με άχνη και κόβουμε.

 

Made in GR(affiti)

Το γκράφιτι κατά τους περισσότερους ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στη Νέα Υόρκη από έναν Έλληνα μετανάστη τον «TAKI 183». Η υπογραφή του βρισκόταν παντού στους δρόμους της Νέας Υόρκης, στα βαγόνια, στο μετρό, σε τουαλέτες εστιατορίων και γενικά δεν υπήρχε περίπτωση όταν θα έβγαινε κάποιος να μη δει έστω και μια από τις υπογραφές του.  Μέσα στην ανωνυμία της χαοτικής μεγαλούπολης, ο «TAKI 183» γινόταν ένας θρύλος με το σπρέι και τους μαρκαδόρους του.

Τον Ιούλιο του 1971 τον ανακαλύπτει ένας δημοσιογράφος των «New York Times» και του παίρνει συνέντευξη.  Μετά από αυτή τη συνέντευξη, η φήμη του μεγαλώνει ακόμη περισσότερο και η ιστορία του εμπνέει και άλλους προς την ίδια κατεύθυνση. Για την ακρίβεια, τα επόμενα χρόνια έχουμε το μεγάλο «μπαμ» του γκράφιτι.

Στην Ελλάδα η ιστορία του γκράφιτι ξεκινά ουσιαστικά τη δεκαετία του ’80 με τους πρώτους breakers της τότε εποχής να αντιγράφουν στους τοίχους τα αγαπημένα τους εξώφυλλα βινυλίου τα οποία είχαν ως φόντο κάποιο είδος ζωγραφικής, κάτι σαν γράμματα με βελάκια. Οι ίδιοι χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς ήταν επιχείρησαν να τα ζωγραφίσουν στον τοίχο. Κάπως έτσι αθώα ξεκινά το γκράφιτι και στη χώρα μας. Τις πρώτες απόπειρες τις συναντάμε σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Δράμα, Κομοτηνή, Καβάλα και Τρίκαλα από τρεις νεαρές συνομήλικες παρέες. Όταν όμως οι νεαροί καλέστηκαν να υπηρετήσουν στον στρατό, η τέχνη αυτή του δρόμου χάθηκε για λίγο.

Η μεγάλη έκρηξη για το γκράφιτι, όμως, ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 με την εμφάνιση του hip hop συγκροτήματος Terror X Crew. Οι Terror X Crew είναι  το πρώτο συγκρότημα στην Ελλάδα το οποίο βάφει και παράλληλα μιλάει μέσα από τα τραγούδια του για το γκράφιτι. Από το 1995 και μετά διοργανώνονται πολλά φεστιβάλ με πολύ μεγάλη συμμετοχή.

Η δεύτερη μεγάλη έκρηξη θα γίνει μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με νέες ομάδες νεαρών γκραφιτάδων να ξεπετάγονται διαρκώς. Εν έτει 2016 θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το πράγμα «έχει ξεφύγει πλέον εντελώς», καθώς η τέχνη του γκράφιτι συναντάται πλέον παντού, από τους τοίχους ενός σπιτιού μέχρι αυτούς μιας γέφυρας και από τα βαγόνια του ηλεκτρικού μέχρι αυτά του μετρό.