Η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί στο Ιράκ παρά τις θρησκευτικές συγκρούσεις στην χώρα

Γράφει η Μαρία Δελλή

Το Ιράκ περνάει μια από τις πιο αιματηρές μέρες του.                                                                 Χιλιάδες άνθρωποι εκτοπισμένοι από τις  πόλεις και τα χωριά που ελέγχουν οι τζιχαντιντές. Παρόλο όμως τις θρησκευτικές συγκρούσεις , η ανθρωπιά δεν λείπει από την χώρα.

 Αφορμή για αυτό το άρθρο έγινε ένα κοινωνικό πείραμα που προβλήθηκε προχθές από το αραβικό κανάλι MBC. Τα αυτοτελή επεισόδια με ονομασία «σάαντμαν» που στην ελληνική γλώσσα  σημαίνει «σοκ» έχει σαν ιδέα με βάση ένα ορισμένο γεγονός να αναδεικνύει τις αντιδράσεις των ανθρώπων.                                                                                                                                                   Το πρόσφατο επεισόδιο από το Ιράκ έδειξε τις βαθιές ανθρώπινες αντιδράσεις παρά τις πληγές της χώρας. Στο επεισόδιο ένας άνδρας που παίζει το ρόλο του συζύγου , χτυπά την γυναίκα του σε ένα εστιατόριο. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες αντιδρούν για να σταματήσει να την χτυπά. Πολλοί από τους θαμώνες του εστιατορίου έκλαιγαν. Μετά από λίγη ώρα έμαθαν ότι όλη αυτή η σκηνή βίας δεν ήταν παρά μόνο ένα κοινωνικό πείραμα και πως το ζευγάρι ήταν ηθοποιοί. Ο δημοσιογράφος ρώτησε πολλούς από τους θαμώνες που είχαν παρέμβει γιατί το έκαναν; Όλοι έδωσαν την ίδια απάντηση « Η βία δεν είναι η λύση των προβλημάτων και πώς όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο πρέπει να τον βοηθάμε.»

Δεν έχει σημασία το φύλο ή η εθνικότητα ή τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός.

Το Ιράκ έχει ζήσει μέσα στους αιώνες αρμονικά μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκευτικών πιστεύω.

Το «σοκ» έδειξε πώς η πολιτική μπορεί να έχει καταστρέψει την χώρα αλλά απέτυχε να διαφθείρει την ανθρωπιά από τις καρδιές των ανθρώπων και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ γιατί είναι στην κουλτούρα των Ιρακινών.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΔΑΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΖΟ ΚΟΞ

Γράφει ο Γιώργος Χαρτοπάκης

Στη σκιά της δολοφονίας της βουλευτή Τζο Κοξ θα διεξαχθεί σε λίγες μέρες το κρίσιμο δημοψήφισμα στη Βρετανία σχετικά με το αν η χώρα θα παραμείνει ή όχι στην Ευρώπη. Η βουλευτίνα του Εργατικού Κόμματος δολοφονήθηκε κοντά στο Λιντς την Πέμπτη 16 Ιουνίου, ενώ ετοιμαζόταν να μιλήσει στους ψηφοφόρους της στο Μπρίστολ. Η Κοξ ήταν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρώπη και βοηθούσε πολλούς μετανάστες στη Βρετανία και αυτό ήταν κάτι που της στοίχισε και την ζωή. 

(Χιλιάδες Βρετανοί πολίτες απέτισαν φόρο τιμής αφήνοντας λουλούδια στο σημείο όπου έπεσε νεκρή η Τζο Κοξ Πηγή: ert.gr)

Η Τζο Κοξ, σύμφωνα με τη βρετανική αστυνομία, πυροβολήθηκε δύο φορές και μαχαιρώθηκε την περασμένη Πέμπτη ενώ βρισκόταν στην περιφέρειά της, στη βόρεια Αγγλία. Η βρετανική αστυνομία βρήκε τον δράστη, ο οποίος μαχαίρωσε και άλλον ενώ προσπαθούσε να διαφύγει. Όλα δείχνουν πως η 41χρονη βουλευτίνα του Εργατικού Κόμματος δολοφονήθηκε για τις ιδέες της. Γεννημένη το 1974 στο Μπάτλεϊ μια περιοχή στο Δυτικό Γιορκσάιρ, αποφοίτησε το 1995 από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτικά δρώμενα. Αρχικά προσλήφθηκε ως επικεφαλής χάραξης πολιτικής στην βρετανική οργάνωση Oxfam, η οποία αγωνίζεται για την καταπολέμηση της φτώχειας. Συνέχισε την καριέρα της με αξιόλογο έργο και σε άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις (π.χ. Save the Children και NSPCC) ταξιδεύοντας στις πιο φτωχές και απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη και διαδηλώνοντας με κάθε ευκαιρία ενάντια στις διακρίσεις και την κοινωνική αδικία. Επίσης η Κοξ εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο μάχιμα στελέχη του Εργατικού Κόμματος. Σχετικά με το δημοψήφισμα στην Βρετανία η ίδια τασσόταν με μαχητικό τρόπο υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρώπη (Bremain). Βοηθούσε επίσης και τους μετανάστες που υπάρχουν στην χώρα. Με τη κοινωνική της δράση, την ευθύτητα του λόγου της και τη δυναμικότητά της ήταν μία από τις αξιόπιστες και ειλικρινείς πολιτικούς. Ήταν από τους πολιτικούς που χρειάζεται γενικά μια χώρα για να πάει μπροστά.

Ωστόσο η ίδια φάνηκε να ενόχλησε κάποιους που τάσσονται υπέρ του Brexit (κατά της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρώπη) καθώς δεχόταν απειλές τους τελευταίους τρεις μήνες. Έτσι την Πέμπτη 16 Ιουνίου η Κοξ έχασε άδικα τη ζώη της μόνο και μόνο για τις ιδέες της. Ο φερόμενος ως δράστης Τόμι Μέιερ, ο οποίος φαίνεται να έχει εθνικιστικές ιδέες και να συνδέεται με εθνικιστικές οργανώσεις σε ΗΠΑ και Νότια Αφρική, δολοφόνησε την Κοξ στο Μπρίστολ φωνάζοντας «Πρώτα η Βρετανία». Πολλοί που γνωρίζουν τον Μέιερ λένε ότι είναι ένας ήσυχος άνθρωπος που ασχολείται με την κηπουρική. Η οικογένειά του ανέφερε ότι έχει ιστορικό ψυχικής νόσου. Πάντως η βρετανική αστυνομία κάνει λόγο για στοχευμένη επίθεση.

Την επόμενη μέρα (Παρασκευή 17 Ιουνίου) μετά τη δολοφονική επίθεση στη βουλευτή των Εργατικών Τζο Κοξ, απλοί πολίτες απέτισαν φόρο τιμής, αφήνοντας ένα λουλούδι στο σημείο όπου έπεσε νεκρή. Φόρο τιμής στη Τζο Κοξ απέτισαν και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον με τον αρχηγό των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν. Επίσης πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν τη λύπη τους και την άποψή τους σχετικά με τη δολοφονία της Βρετανίδας βουλευτή. Από τη χώρα μας κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ μιλήσανε για αυτό το θέμα καταδικάζοντας κάθε τέτοια πράξη που σκοπό έχει να διαλύσει τα ιδανικά της δημοκρατίας.

Πλέον η στυγερή δολοφονία της Τζο Κοξ φέρνει ίσως και νέα δεδομένα για το δημοψήφισμα. Σύμφωνα με τις βρετανικές δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του υπέρ και του κατά είναι πολύ κοντά και δεν έχει ξεκαθαριστεί κάτι. Όμως θεωρώ ότι το ποσοστό του υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρώπη μπορεί να αυξηθεί μετά τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα την Πέμπτη. Πρέπει ωστόσο οι πολιτικοί αντίπαλοι γενικά κάθε χώρας να είναι ενωμένοι και να διασφαλίζουν την ευημερία και τη δημοκρατία. Σε μια εποχή όπου επικρατεί ο φανατισμός και η βία από οποιαδήποτε ιδεολογία κι αν προέρχεται, θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία για να καταπολεμηθούν αυτά τα φαινόμενα. Ας ελπίσουμε να γίνει αυτό για το καλό όλων. Τώρα τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στο δημοψήφισμα που θα γίνει σε λίγες μέρες…

 

Κουρδιστάν : Προς την αναζήτηση ενός νέου κράτους.

 

Erbil, Ιράκ: Όταν περπατάς στους δρόμους αυτής της πόλης των 500.000 χιλιάδων κατοίκων θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι βρίσκεται στην πρωτεύουσα μιας μικρής αλλά ανερχόμενης χώρας της Μ. Ανατολής.

Δημόσια κτήρια που περήφανα κυματίζει η εθνική τους σημαία, κτήρια σε γιγάντια έκδοση που δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης και κάπου εκεί ανάμεσα προβάλλει επιβλητικό το Κοινοβούλιο καθώς και διπλωματικές αποστολές ξένων κρατών.Θα ακούσετε από την τηλεόραση τον εθνικό ύμνο να ηχεί και οι ειδήσεις να μεταδίδονται αποκλειστικά και μόνο στην τοπική γλώσσα.Ωστόσο τα φαινόμενα εξαπατούν. Αυτό δεν είναι ένα ανεξάρτητο κράτος. Είσαι στο Ιράκ και πιο συγκεκριμένα στο βόρειο τμήμα του Ιράκ , γνωστό ως η περιφερειακή κυβέρνηση Κουρδιστάν ( KRG ). Θα πρέπει να αναφέρω το γεγονός όταν ανοίγετε το πορτοφόλι σας για να πληρώσετε κάτι ,το τοπικό νόμισα εξακολουθεί να είναι το Ιρακινό δηνάριο ( αν και το δολάριο των ΗΠΑ και το EURO κυκλοφορεί ευρεύως . Ούτε μια από τις ξένες κυβερνήσεις που διατηρούν προξενεία στο Erbil αναγνωρίζουν το Κουρδιστάν σαν χώρα γιατί το Ιρακινό Κουρδιστάν είναι ακόμα υπό τις διαταγές της Βαγδάτης.

Τον Ιούλιο του 2014 ο πρόεδρος του κόμματος KRG Μασούντ Μπαρζανί ζήτησε από το κοινοβούλιο του , να αρχίζουν να προετοιμάζονται για δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν.Αυτό έγινε σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα αφού το Ιρακινό κράτος υπό τον τότε πρωθυπουργό Νούρι Αλ Μαλίκι, ήταν σε διάλυση και λίγους μήνες νωρίτερα είχε κόψει τις οικονομικές παροχές προς τους Κούρδους. Αποτέλεσμα των πολιτικών ταραχών ήταν η άνοδος του ISIS και η κατάληξη της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης του Ιράκ, Μουσούλης από τους τζιχαντιστές καθώς και περιοχές της Κουρδικής επικράτειας.Βέβαια η Αμερικανική βοήθεια δεν αργεί να έρθει.Με τις αμερικανικές επιδρομές από την μια, που είχαν στόχο να πλήξουν βάσεις των τζιχαντιστών και οι Πεσμεργκά απο την άλλη , οι Κούρδοι κατάφεραν να ελέγχουν 40% περισσότερα εδάφη.Η επέκταση αυτή έφερε ένα ιδιαίτερα σημαντικό τρόπαιο : την πόλη Κιρκούκ, που χαρακτηρίζεται από Άραβες και Κούρδους ως η «Ιερουσαλήμ» του Ιράκ,επίκεντρο πνευματικό και πολιτικό ενός μελλοντικού κράτους .Στης στρατηγικής σημασίας πόλη Κιρκούκ βρίσκονται τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράκ και αυτό δίνει στους Κούρδους μια προσοδοφόρα πηγή εσόδων που θα μπορούσε να βοηθήσει στην διατήρηση της οικονομίας μιας νέας χώρας. Τριάντα εκατομμύρια Κούρδων που ζουν στην Μέση Ανατολή και είναι χωρισμένα σε τέσσερα κομμάτια.

Εκτός από το Ιράκ , το Ιράν έχει μια σημαντική Κουρδική μειονότητα και ισχυρούς δεσμούς με την περιφερειακή κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν και σημαντικός σύμμαχος του στον αγώνα κατά του ISIS. Στην Συρία όπου ο εμφύλιος έχει ενεργοποιήσει τους Κούρδους για την δημιουργία ευρείας κλίμακας αυτοδιοίκηση στα βορειοανατολικά της χώρας διαβρώνοντας έτσι τα σύνορα μεταξύ Ιράκ και Συρίας.Στην Τουρκία που είναι και το σπίτι της μεγαλύτερης πλειονότητας της περιοχής με το κόμμα του PKK,το οποίο θεωρείτε από τους Τούρκους ως τρομοκρατική οργάνωση και υπεύθυνο για την εξέγερση στην νοτιοανατολική Τουρκία.

Ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν είναι κάτι που όλοι οι Κούρδοι ονειρεύονται.

Αν αυτό το όνειρο γίνει πραγματικότητα, ποιόν πρέπει να ευχαριστήσουν ;;

Θέλει άραγε η Αμερική να εκπληρώσει το όνειρο των Κούρδων ;;

Μια απόσχιση του Ιρακινού Κουρδιστάν , θα οδηγούσε στην τελειωτική κατάρρευση του Ιράκ που θα χωριζόταν σε μικρά κρατίδια Σουνιτών και Σιιτών εντείνοντας θρησκευτικές συγκρούσεις σε ολόκληρη την περιοχή.Αυτό το κλίμα αβεβαιότητας απασχολεί τους Κούρδους ηγέτες λέγοντας ότι ο δρόμος για την ανεξαρτησία είναι γεμάτος εμπόδια και ότι οι Κούρδοι πρέπει οικονομικά να σταθούν στα πόδια τους.Παρόλο που το Κιρκούκ μπορεί είναι μία πολλά υποσχόμενη πηγή πετρελαίου, όμως η πρόσβαση από την θάλασσα εξαρτάται από την καλή θέληση της Βαγδάτης ή τους γείτονες τους για να μεταφέρουν το πετρέλαιο στις παγκόσμιες αγορές. Ακόμα κι αν τα θέματα αυτά έχουν βελτιωθεί τελευταία, έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους. Επίσης έχουν να αντιμετωπίσουν μια υπαρξιακή απειλή από το Ισλαμικό κράτος που εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων προς το νότο και την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου που σίγουρα δεν βοηθάει την κατάσταση.

Τέλος σε καμιά περίπτωση, οι Κούρδοι δεν πρέπει να χαρακτηριστούν υπεύθυνοι για την διάλυση του Ιράκ.Αν το Ιρακινό Κουρδιστάν ,έχει πραγματικά αποφασίσει να αρπάξει το δαχτυλίδι της ανεξαρτησίας, θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι η Βαγδάτη και κυρίως οι ΗΠΑ θα συμφωνήσουν με αυτή την απόφαση.Το Κουρδιστάν αν είναι να γεννηθεί , θα πρέπει να είναι ένα μέρος σταθερότητας για ολόκληρη την περιοχή αυτή. Ας ελπίσουμε ότι το Κουρδικό ζήτημα κάποια στιγμή θα λυθεί και αυτός ο λαός θα αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Η ιστορία  όμως θα δείξει.

Ο γάμος στο Ισλάμ

Γράφει η Μαρία Δελλή

Η αγαμία  θεωρείται αμαρτία από το Ισλάμ, όποτε είναι καθήκον υποχρεωτικό ο έγγαμος βίος. Έτσι ο άγαμος και μοναχικός άνθρωπος θεωρείται ασθενής. Ο πατέρας διαλέγει τον σύζυγο της κόρης του. Αν η κόρη είναι ορφανή χωρίς συγγενείς το δικαίωμα της κηδεμονίας αναλαμβάνει ο Κάδης (δικαστής). Η γυναίκα θεωρείται κτήμα και κληρονομική περιουσία. Δεν είναι «συνέταιρος» κατά την σύναψη του συμβολαίου του γάμου, αλλά απλώς «αντικείμενο», θα λέγαμε κάποια πράξη συναλλαγής.

Κατάλληλη ηλικία γάμου είναι 12ο – 13ο έτος για τα κορίτσια, ενώ μπορούν να παντρευτούν στο 9^ο η 10^ο έτος. Αντίθετα τα αγόρια παντρεύονται κατά το 15^ο έτος. Επιτρέπεται να πάρουν μέχρι τέσσερις συζύγους. Βέβαια σήμερα τα έθιμα έχουν βελτιωθεί αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν σε απομονωμένες  επαρχίες. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός από τη μία και η πατριαρχική δομή από την άλλη συμβάλλουν στην διατήρηση της ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων. Επιπλέον με την είσοδο της γυναίκας στο σπίτι του άντρα το οποίο τις περισσότερες φορές είναι το ίδιο με εκείνο των γονέων του, υφίσταται τον έλεγχο της πεθεράς, πράγμα που διαφοροποιεί την ισορροπία δύναμης. Οι περισσότεροι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την θέση της γυναίκας στο Ισλάμ είναι η θρησκεία, το δίκαιο, η παράδοση, η κοινωνικές και οικονομικές δομές καθώς και η ίδια ψυχοσωματική εκπαίδευση κάθε γυναίκας.

Η γυναίκα είναι υποχρεωμένη να έχει συζυγικές σχέσεις με τον άντρα της, εκτός αν ο τελευταίος δεν έχει καταβάλει το συμφωνημένο μέρος της προίκας ή βρίσκεται σε νηστεία κατά την περίοδο του ραμαζανιού έτσι δικαιούται να αρνηθεί. Οι γυναίκες θεωρούνται χωράφια τους!!! Το κοράνι επιτρέπει στους άντρες να τιμωρούν τις γυναίκες σε περιπτώσεις απείθειας, μη εφαρμογής των καθηκόντων τους ,αλλά και για λόγους βελτίωσης του χαρακτήρα τους. Ένα όμως υπακούν στους συζύγους  τους φέρονται σε αυτές με καλό τρόπο. Κατά τον μεγάλο μουσουλμάνο θεολόγο  Al Ghazali «ο γάμος είναι ένα είδος σκλαβιάς για την γυναίκα. Καθήκον της  είναι η απόλυτη υπακοή στον άντρα και σε κάθε πράγμα που αυτός προστάζει». Σε περιπτώσεις μεικτού γάμου και ιδιαίτερα όταν ο μουσουλμάνος σύζυγος με την μη μουσουλμάνα σύζυγο του  κατοικήσουν στην Ισλαμική πατρίδα, το  μουσουλμανικό  δίκαιο που είναι το ισχύον δίκαιο του κράτους, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κρατική νομοθεσία.

Στην πατρίδα μας και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μουσουλμάνοι παντρεύονται με πολίτικο γάμο χριστιανές γυναίκες και ενώ μερικά χρόνια ζουν στην πατρίδα της γυναίκας επιθυμούν να επιστρέψουν στη μουσουλμανική τους πατρίδα. Τι γίνεται όμως όταν η σύζυγος της χριστιανικής θρησκείας  δεν ακολουθήσει τον άντρα της; Τα πράγματα στην περίπτωση αυτή  είναι αρκετά δύσκολα καθώς ο μουσουλμάνος έχει δικαίωμα να πάρει τα παιδιά του και να  δραπετεύσει. Εάν η γυναίκα δεν ακολουθήσει είναι φανερό πως χάνει τα παιδιά της αφού το ισχύον δίκαιο στην ισλαμική πατρίδα του άντρα θεωρεί υπεύθυνο για την ανατροφή των παιδιών αποκλειστικά τον άντρα.  Τι γίνεται αν η χριστιανή γυναίκα  ακολουθήσει τον άντρα της στη ισλαμική πατρίδα; Ποια προβλήματα θα αντιμετωπίσει στην μουσουλμανική χώρα; Πώς θα επηρεάσει αυτό τη θέση της στην κοινωνία; Ασφάλεια για μονογαμία υπάρχει εκεί; H απάντηση  μάλλον είναι ΟΧΙ.

ΑΡΜΕΝΙΑ-ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ: Η ΚΟΝΤΡΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1988 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

ΝΑΓΚΟΡΝΟ-ΚΑΡΑΜΠΑΧ: ΝΕΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΥΡΡΑΞΗΣ;

Γράφει ο Γιώργος Χαρτοπάκης

Αναζωπυρώθηκε τον Απρίλιο η κατάσταση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ όπου συγκρούστηκαν αζερικές και αρμενικές δυνάμεις. Γίνονται πάντως προσπάθειες και από τις δύο χώρες για κατάπαυση του πυρός. Ωστόσο οι εχθροπραξίες μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν που διαρκούν από το 1988 παράλληλα με τις δυνάμεις που μπορεί να εμπλακούν σε αυτό το ζήτημα ενδέχεται να προκληθεί μια ακόμη παγκόσμια σύρραξη. Ήδη στον πόλεμο της Συρίας εμπλέκονται χώρες από την Ευρώπη, αλλά και οι ΗΠΑ.

http://www.analysisforchange.org

(Ναγκόρνο-Καραμπάχ: Αποτελεί τον αρμενικό θύλακα μέσα στο Αζερμπαϊτζάν κυρίως από το 1994 μέχρι σήμερα.)

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν λείπουν οι συγκρούσεις μεταξύ των χωρών του Καυκάσου. Η Ρωσία κυρίως έχει έρθει σε πολεμική σύρραξη με τους Τσετσένους, με την Γεωργία και τα τελευταία χρόνια με την Ουκρανία όπου και κατέχει την Κριμαία μετά από δημοψήφισμα. Επιπλέον μια πολεμική αντιπαράθεση που κρατάει χρόνια είναι ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν για την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ βρίσκεται δυτικά της αζερικής πρωτεύουσας Μπακού και πολύ κοντά στα σύνορα με την Αρμενία. Το 1923 ως Αυτόνομη Δημοκρατία (επί Σοβιετικής Ένωσης) ήταν μέρος της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Αζερμπαϊτζάν. Όμως αργότερα η κατάσταση στην περιοχή ξέφυγε. Το 1988 το κοινοβούλιο της Αυτόνομης Περιφέρειας Ναγκόρνο-Καραμπάχ ψήφισε την ενοποίησή του με την Αρμενία. Αυτή ήταν και η σπίθα που άναψε τη φωτιά. Το ζήτημα αυτό πήρε μεγάλες εκτάσεις όταν το 1991 σε δημοψήφισμα που έλαβε χώρα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και στο γειτονικό Σαχουμιάν η αρμενική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ της απόσχισης από το Αζερμπαϊτζάν. Έτσι λοιπόν η Αρμενία ως ανεξάρτητη χώρα πλέον το 1991 διακήρυξε την μη αναγνωρισμένη Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Όπως ήταν επόμενο δεν αποφεύχθηκε ο άγριος πόλεμος μεταξύ Αζέρων και Αρμενίων στην περιοχή αυτή. Νικητές ήταν οι αρμένικες δυνάμεις οπού κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Ο πόλεμος τέλειωσε τον Μάιο του 1994 με ρωσική διαμεσολάβηση και με την μεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ του OSCE (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) για την κατάπαυση πυρός μεταξύ των δύο χωρών. Σε διάστημα έξι χρόνων (1988-1994) συνολικά πάνω από 45.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κι από τις δυο πλευρές. Παράλληλα 724.000 Αζέροι εκτοπίστηκαν από την Αρμενία, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τις γύρω περιοχές, ενώ 300.000-500.000 Αρμένιοι εκτοπίστηκαν από το Αζερμπαϊτζάν, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και το Ναχτισεβάν. Ενώ οι συγκρούσεις μαίνονται από τότε, αλλά δεν έχουν πολεμικό χαρακτήρα.

Όμως φέτος τον Απρίλιο μέχρι σήμερα αρμενικές και αζερικές δυνάμεις συγκρούονται και ήδη 110 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Οι ηγέτες των δύο χωρών σε συνάντηση που έγινε στα πλαίσια της Ομάδας του Μινσκ, στη Βιέννη πριν λίγες μέρες, συμφώνησαν να τηρήσουν την κατάπαυση του πυρός. Στη συνάντηση αυτή συμμετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, αλλά και ο υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, Αρλέμ Ντεζίρ. Υπήρχε γενικά ένα καλό κλίμα και διάθεση συνεργασίας για να λυθεί με ειρηνικό τρόπο μελλοντικά το ζήτημα σχετικά με το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Μπορεί οι ηγέτες των δύο χωρών να κάνουν προσπάθειες για να βρεθεί μια λύση ειρηνικά, όμως οι συγκρούσεις μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων δυστυχώς συνεχίζονται.

http://www.brecorder.com

(Ο πόλεμος του 1988 για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αλλά και η αναθέρμανση μιας «παγωμένης» σύρραξης εδώ και 2 μήνες περίπου δείχνει το τεταμένο κλίμα που υπάρχει στις σχέσεις Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν)

Η θέση της Ευρώπης, των ΗΠΑ, αλλά και των χωρών του Καυκάσου για αυτό το θέμα

Η κατάσταση είναι ήδη τεταμένη και η εμπλοκή της Ρωσίας ή της Τουρκίας μπορεί να αποφέρει μεγάλη αντιπαράθεση. Μην ξεχνάμε ότι παίζουν ρόλο και οι γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες του Νοτίου Καυκάσου. Κυρίως όμως ο παράγοντας της ενέργειας που φυσικά εισάγει στοιχεία ευρύτερου ενδιαφέροντος. Είναι γνωστό πως οι Αζέροι έχουν πολύ καλές σχέσεις με τους Τούρκους. Το αποδεικνύουν αυτό με τη στάση τους απέναντι στo κυπριακό αναγνωρίζοντας την κατεχόμενη περιοχή ως “Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”. Ακόμη οι Αζέροι δεν φημίζονται για τις φιλελληνικές θέσεις τους. Επίσης οι ΗΠΑ λόγω της έχθρας με τη Ρωσία χρησιμοποιούν τους Αζέρους εναντίον της για να την «αποδυναμώσουν». Το Ιράν και η Τουρκία (που είναι στο πλευρό των Αζέρων) επιδιώκουν να εξασφαλίσουν στρατηγική επιρροή, ελέγχοντας παράλληλα τη διέλευση της ενέργειας. Από την άλλη πλευρά η Ρωσία προστατεύει την Αρμενία λόγω ότι είναι ομόθρησκες χώρες και επιπλέον η Αρμενία ανήκει στην Ευρασιατική Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία και τις χώρες του Νοτίου Καυκάσου και θέλει να διατηρήσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή αυτή. Όμως ύστερα από τα γεγονότα με την Ουκρανία κάποιες χώρες εκφράστηκαν αρνητικά κατά της Ρωσίας (όπως για παράδειγμα η Γερμανία και η Σουηδία) και δεν μπορούμε να είμαστε και απολύτως σίγουροι.

Η θέση της Ελλάδας για το ζήτημα αυτό

Η Ελλάδα είχε σταθεί στο πλευρό της Αρμενίας στον πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν στέλνοντας στρατό και πολεμοφόδια στους Αρμένιους. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η χώρα μας συνεργάζεται με το Αζερμπαϊτζάν (μέσω του αγωγού TAP που προωθεί φυσικό αέριο από το αζερικό κοίτασμα, Σαχ Ντενίζ). Εξάλλου η χώρα μας στο παρελθόν έχει βοηθήσει ακόμα και χώρες που δεν στηρίζουν τις θέσεις της. .

Τέλος μπορεί στα ΜΜΕ (κυρίως στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο) να μην προβάλλεται πολύ αυτό το θέμα όσο ο πόλεμος στη Συρία, αλλά είναι εξίσου σημαντικό. Η περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ έχει καταστεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα σημεία ανάφλεξης όπου θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παγκόσμια σύρραξη. Η περιοχή αυτή παρουσιάζει έντονους θρησκευτικούς διαχωρισμούς, καθώς και η στρατηγική κατάσταση στην περιοχή του Καυκάσου διαμορφώνεται από τους παρακάτω παράγοντες: την περιφερειακή αστάθεια, τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό, την εκτεταμένη εγκληματικότητα, και τους στρατηγικούς πόρους. Οπότε μια μικρή σύρραξη μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές παγκοσμίως. Και το ερώτημα που απομένει τι μέλλει γενέσθαι…

 

Και το όνομα αυτού Σιμόν Έλιοτ

Γράφει η Μαρία Δελλή

Το ισλαμικό κράτος  διοικείται  από έναν  πράκτορα της Μοσάντ.  Συνωμοσιολογία, αντισιωνιστικό μένος, πόλεμος πληροφοριών, μύθος  ή  πραγματικότητα; Αποκαλύπτεται ότι ο  χαλίφης  του  ΙSIS λέγεται Σιμόν  Έλιοτ και προέρχεται από  Εβραίους  γονείς. 

Abou Bakr  al Baghdadi: έτσι έχει  μετονομαστεί  ο χαλίφης  του ισλαμικού κράτους, η οργάνωση  του οποίου ευθύνεται για τις φοβερές ακρότητες  σε Συρία και Ιράκ, καθώς και για τις τρομοκρατικές επιθέσεις  σε Γαλλία και Βρυξέλλες.  Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, προερχόμενες από τον Εδουάρδο Σνόουντεν, ο Al baghdadi είναι ένας  πρώην ηθοποιός αποκαλούμενος Σιμόν  Έλιοτ, εκπαιδευμένος συνεργάτης της  Μοσάντ.

Είχε ειδικευτεί στην κατασκοπεία και τον ψυχολογικό πόλεμο εναντίον αραβικών και  μουσουλμανικών κοινωνιών. Το ισλαμικό κράτος δομήθηκε στο Ιράκ. Ο εμφύλιος που ξέσπασε στη Συρία έδωσε ώθηση στους τζιχαντιστές του ΙSIS  να αυτοανακηρυθεί σε χαλιφάτο, το οποίο ελέγχει  περιοχές  στο Ιράκ και στη Συρία και μέσω «θυγατρικών» οργανώσεων ελέγχει επίσης περιοχές στη Λιβύη, Νιγηρία και  Αφγανιστάν.

Δέχθηκε όπλα από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας  και χρηματοδοτήθηκε από τη Σαουδική Αραβία και τη μοναρχία του Κατάρ. Ο Αbou bakr al Baghdadi στρατολογήθηκε την περίοδο  2004-2009 οπότε κι  ήταν φυλακισμένος στις φυλακές ασφαλείας στο Guantanamo από CIA και Μοσάντ. Ήταν ένας τρόπος  για να προσελκύσει τζιχαντιστές από παντού ώστε να τους  απομακρύνει από το Ισραήλ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα υποψήφια θύματά του φορούν πορτοκαλί φόρμες όπως στο Guantanamo. Το σχέδιο αυτό ονομάστηκε «φωλιά της σφήκας».

Ο συγκεκριμένος διδάχθηκε και την ισλαμική ρητορική για να μπορεί να κατευθύνει τις αμόρφωτες μάζες  των τακφιριστών, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται ότι εκτελούν  εντολές γεωπολιτικών  σχεδιασμών. Σύμφωνα με την   «Arabspring News» ο γερουσιαστής McCain υπέρμαχος της συριακής αντιπολίτευσης, εισήλθε στη Συρία από τη μεριά των συνόρων με την Τουρκία. Δεν διστάζει να φωτογραφηθεί με την υψηλόβαθμη κλίμακα της συριακής αντιπολίτευσης,  καθώς και με το πρόσωπο που έχει  ταυτοποιηθεί ως χαλίφης.
Η εκλεγμένη κυβέρνηση του Ιράκ αποτελείται στην πλειοψηφία της  από  αξιωματούχους με σιιτικά  φρονήματα, άρα κοντά στο Ιράν και καθόλου αγαπητή στις ΗΠΑ. Αντίθετα ο διακαής  πόθος των Αμερικανών και Ισραηλινών είναι η δημιουργία ενός κοσμικού κουρδικού κράτους,  που θα ελέγχει τα ενεργειακά κοιτάσματα του Κιρκούκ και θα αποτελεί σύμμαχο και ασπίδα για το Ισραήλ.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι οι Αμερικανοί κινητοποιήθηκαν  μόνο όταν απειλήθηκαν οι Κούρδοι στο Αρμπίλ. Η αποστολή  130 Αμερικανών συμβούλων αποσκοπούσε στο συντονισμό των Κούρδων  Πεσμεργκά ώστε να μην υπάρξει κάποιο «ατύχημα»  με τους εύκολα ελεγχόμενους  τζιχαντιστές. Το ισλαμικό κράτος  κέρδιζε όλο και περισσότερα εδάφη σε Συρία και Ιράκ. Έτσι  συμβαίνει  άλλωστε όταν η αμερικανική  και βρετανική νοημοσύνη συνεργάζονται με τη Μοσάντ για να δημιουργήσουν το ISIS ή κατά τους  Άραβες  DAESH.

Τι προκάλεσε την άνοδο του ισλαμικού φονταμεταλισμού

Από τη Μαρία  Δελλή

Ο ισλαμικός φονταμεταλισμός έχει έρθει ξανά στο προσκήνιο. Τα αίτια αυτού του φαινομένου, με αφορμή τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε Παρίσι κι Βρυξέλλες, είναι γεωπολιτικά, πολιτισμικά κι κοινωνικοψυχολογικά. Είναι γνωστό ότι τα γεωπολιτικά αίτια προκλήθηκαν με την εισβολή των δυτικών δυνάμεων σε Ιράκ, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό της χώρας, που κατήργησε μεν τη δικτατορία του Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά δημιούργησε μια χαώδη κατάσταση, η οποία συνδέεται με τη δημιουργία του ισλαμικού χαλιφάτου. Κατόρθωσε με τον συριακό εμφύλιο να ελέγχει σημαντικές περιοχές και στις δύο χώρες. Η αποτυχία της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», με λίγες εξαιρέσεις, οδήγησε σε νέα δικτατορικά και ψευδοδημοκρατικά κράτη.

Στο επίπεδο των αξιών που διαμόρφωσαν τις εθνικές πολιτικές και θρησκευτικές ταυτότητες των ατόμων παρατηρούνται κυρίως στα οικονομικά αδύνατα αλλά και στα μεσαία στρώματα, μια ριζική αντίδραση στο μεταμοντέρνο δυτικό τρόπο ζωής, που χαρακτηρίζεται από τα φαινόμενα της αθεΐας, της σεξουαλικής ελευθερίας, του φεμινισμού και τον ηθικό σχετικισμό.

Έτσι στο επίπεδο της κουλτούρας μπορούμε να δούμε την άνοδο του θρησκευτικού φονταμενταλισμού ως μία αντίδραση στους βασικούς προσανατολισμούς και ηθικούς κώδικες μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, που μέσω των ΜΜΕ  διαχέεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η αντίδραση ενός αριθμού μουσουλμάνων δεν είναι παρά ένας αγώνας για επιστροφή στις βασικές αρχές και πιστεύω τους.  Οδηγός σε αυτή την στροφή προς τα πίσω είναι τα ιερά κείμενα από το  κοράνι, που ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει κατά τη δική του αντίληψη και λογική.  Σε πολλές ιερατικές σχολές οι οποίες εξαπλώνονται ραγδαία, με σκοπό την επέκταση του ισλάμ σε όλο τον κόσμο, θυμίζει σε έναν βαθμό τις σταυροφορίες κι τους άγριους θρησκευτικούς πολέμους στην Ευρώπη πριν την ανάπτυξη του δυτικούς Διαφωτισμού. Είναι λογικό λοιπόν, που τζιχαντιστής είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, αφού γίνεται μάρτυρας σε αυτόν τον επίγειο κόσμο και εκλεκτός του Αλλάχ στον άλλον.